EAGT Human Rights and Social Responsibility Conference

Berlijn 13-15 september 2024

Dagelijks kunnen we in nieuwsberichten horen of lezen hoe op vele plekken in de wereld mensen lijden en hoe mensenrechten geschonden worden. Levend in Gent, in België, heb ik de keuze om weg te kijken. Of om deze informatie maar met mondjesmaat toe te laten zodat het ongemak dat ik erbij ervaar, beperkt blijft.   

Tijdens deze twee dagen in Berlijn hoorde ik getuigenissen van gestalttherapeuten, activisten en sociaal werkers uit Georgië, Griekenland, Oekraïne, Rusland, Wit-Rusland, Israël, … Niet met mondjesmaat nu, maar als een golf die veel in mij in beroering bracht. Ik was geschokt, verdrietig, ontroerd, ook diep geraakt door de moed en de integriteit die ze telkens weer aan de dag leggen in hun werk.

Daarnaast herkende ik me in wat anderen zeiden: ‘Ik doe zo weinig, ik voel me schuldig.’ En ook  ‘Het was inspirerend’. En dat laatste betekent voor mij in dit geval niet alleen dat het ‘interessant’ was, maar ook en vooral dat er een appel van uitging. Ik voel me geappelleerd om iets te veranderen in mijn denken en handelen, om te onderzoeken hoe ik de ruimere sociale, ecologische, mondiale context meer aanwezig kan laten zijn in mijn werk met mensen. 

Wegkijken was geen optie tijdens deze twee dagen. Zoals zwijgen geen optie is voor de mensen die hun verhaal deelden over hun leven en hun werk en de dilemma’s waar ze elke dag mee leven. 

De betrachting van de conferentie was ook om samen hoop te vinden. Ik heb het eerder ervaren als een ‘samen bij de pijn, de woede, de verscheurdheid, het niet weten blijven’. En we weten dat dat vaak het beste is wat we kunnen doen. En ook dat dat verbindend werkt. Zoals ook een kaars aansteken verbindend werkt.  Want ‘It is better to light a candle than to stay in the dark’.  (citaat waarmee we samen afgerond hebben).

Liefs,
Cuyvers